บทที่ 163 KINNPORSCHE 32 : คลี่คลาย (4)

ด้านหน้าเงียบเชียบเสมือนไม่มีคนอยู่ ผมยื่นมือออกไปเปิดประตูที่สนิมเขรอะให้ง้างออกแล้วค่อย ๆ พาตัวเองเดินเข้าไปด้านใน สายตาผมกวาดมองพื้นที่โล่งกว้างแต่มีซากปรักหักพังของเศษโลหะเกลื่อนพื้น ผมรู้สึกหวาดระแวงขึ้นเล็กน้อยเพราะเกรงว่าจะมีใครซุ่มอยู่หรือเปล่า บรรยากาศมันดูเงียบเกินไปจนน่าแปลกใจ ผมค่อย ๆ ก้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ