บทที่ 78 KINNPORSCHE 18 : รู้สึก (2)

“พอร์ช” ผมเรียกชื่อมันเสียงเรียบ มันเองก็ฝังเขี้ยวแล้วกัดอยู่แบบนั้นจนร่างกายมันเริ่มสงบลง

“กูเกลียดมึง!” มันผละออกมาจากไหล่เล็กน้อยแล้วพูดเสียงแผ่วอย่างคนหมดแรงออกมา

“มึงเข้าไปในบ้านเถอะ!” ถึงแม้สายตาผมจะโฟกัสกับมันมากแค่ไหน และยังอยากจัดการกับเรื่องมันต่อให้จบ และคงไม่ยอมให้มันลาออกง่าย ๆ แน่ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ