บทที่ 95 KINNPORSCHE 21 : หวั่นไหว (3)

“จะให้อยู่ก็ได้...ถ้ามึงทนให้มันเห็นกูนอนกอดมึงได้อะนะ” ไอ้คินน์หันมากระซิบกับผม ผมถลึงตาใส่มันทันทีที่มันพูดจบประโยค

“ใครให้มึงนอน!” ผมว่ากลับไปไม่เต็มเสียงนัก ส่วนหนึ่งก็กังวลไอ้พลที่กำลังหอบหมอนกับผ้าห่มเตรียมออกจากห้อง “มึงอย่าไป!” ผมรีบร้องเรียกไอ้พลทันที มันหันมายิ้มเผล่ให้ผมเล็กน้อยแล้วเดิน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ