บทที่ 114 EP39 #Bluebell “ความโดดเดี่ยวที่ไม่เคยจางหาย” (1)

-Tay-

“อาร์ม...เหนื่อยก็พักนะ” ผมถือแก้วกาแฟไปให้อาร์มขณะที่มันกำลังฟุบลงไปกับโต๊ะโดยใบหน้าเทินแขนทั้งสองข้างเอาไว้เอียงออกมาทางด้านซ้าย ทำให้ผมอดอมยิ้มไม่ได้ ที่ได้เห็นในทุกมุมมองของไอ้คนที่ขึ้นชื่อว่าเก่งกาจระดับต้น ๆ ของตระกูลหลัก

นี่น่ะเหรอ ใบหน้าตอนนอนของบอดี้การ์ดที่หน้าเกรงขาม ผมย่อตัวลงไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ