บทที่ 94 บทที่ 94

เวลาผ่านไปจนถึงห้าทุ่ม ประตูห้องนอนที่ถูกเปิดเข้ามาในยามวิกาลอย่างเงียบกริบ ไม่ได้ทำให้ร่างบางซึ่งหลับอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตื่น กระทั่งมีน้ำหนักตัวของใครบางคนมาทำให้เตียงยุบยวบลง พร้อมกับอ้อมแขนแกร่งๆ ยื่นมาพันธนาการรอบเอวเล็ก นั่นแหละจึงทำให้ภัคธีมาสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เธอกำลังจะร้องขอความช่...