บทที่ 23 Chapter 23

“ปากเก่ง” ชลวัสหัวเราะ เลื่อนมือขึ้นไปสางผมยาวที่ยังหมาดชื้นเล่น “เก่งให้ตลอดแล้วกัน อย่าให้เห็นหน้าเปียกน้ำตาอีกล่ะ”

พัลลภาต้องสะดุ้งโหยง มัวคิดเรื่องเขา จู่ ๆ มือแกร่งดึงแขนเสื้อของเธอตลบขึ้น

“จะทำอะไรคะ”

“ไม่กลัวไม่ใช่เหรอ ตกใจอะไรครับ”

เขายังถามเสียงติดขำขณะดึงลิ้นชักโต๊ะทำงานเปิด หยิบเอาหลอ...