บทที่ 65 Chapter 65

“ขอบใจนะที่นึกถึงพ่อกับแม่ฉัน แต่เราคงต้องขอตัวก่อน” เธอเบื่อจะดูดุจดารินการละครจึงกระตุกมือหนาเบา ๆ

“ฉันเองก็จะกลับเหมือนกัน”

สาวสวยรุ่นน้องคลี่ยิ้มหวาน โดยเฉพาะยามมองหน้าหล่อเหลาของชายที่เธอหมายตามานาน ดุจดารินถือโอกาสเดินเคียงข้างกายสูง กระทั่งถึงลานกว้างใต้ร่มไม้สูงใหญ่

“นี่รถของคุณเหรอครับ”

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ