บทที่ 4 กลรักพันธนาการร้าย ตอนที่4
“อะ..เอ่อ..ค่ะ”
เคทเธอรีนเกาหัวแก้เก้อเล็กน้อยเพราะเธอตั้งใจจะซื้อของมาให้อคิณคนเดียวจริงๆนั่นแหละและก็ไม่ได้คิดตั้งแต่คราแรกว่าจะเอามาให้เขาที่นี่ด้วย
“ว้า..นึกว่ามีของพี่ด้วยซะอีก”
“อืมม..เคทเลี้ยงข้าวพี่คริสแทนก็ได้ค่ะจะเที่ยงพอดี”
เคทเธอรีนหาเรื่องปลอบใจคริสโตเฟอร์โดยจะพาไปเลี้ยงข้าวแทนหวังว่าพี่ชายคนนี้ของเธอจะไม่งอนอีกอย่างเธอก็อยากจะมีเพื่อนทานข้าวกลางวันอยู่แล้วเพราะเธอกะเวลามาที่นี่เพราะอยากจะทานอาหารกลางวันกับอคิณ
“พี่ล้อเล่นไม่ต้องเลี้ยงข้าวพี่ก็ได้”
คริสโตเฟอร์รีบตอบปฏิเสธเพราะเขาแค่ล้อเธอเล่นเท่านั้นเมื่อเห็นหญิงสาวมีท่าทีจริงจังจึงเลิกแกล้งเธอ
“เคทอยากหาเพื่อนทานข้าวด้วยพอดีค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นยินดีครับ”
หากหญิงสาวอยากได้เพื่อนทานอาหารกลางวันเขาก็ยินดีเพราะนี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วเขาต้องออกไปหาอะไรทานอยู่ดี
ร้านอาหารXXX
“น้องเคทมีแพลนจะไปเที่ยวไหนต่อครับ”
คริสโตเฟอร์เห็นว่าหญิงสาวไปแทบจะทุกที่แล้วเขาอยากรู้ว่าที่ไหนบ้างที่เธอกำลังจะไปต่อ
“พี่คริสจะไปด้วยเหรอคะ..ฮ่าๆๆ”
เคทเธอรีนพูดหยอกชายหนุ่มเพราะเธอรู้ว่าคริสโตเฟอร์ไม่ค่อยเดินทางไปเที่ยวไหนนอกจากเดินทางเฉพาะเรื่องงาน
“เปล่าครับ..งานพี่ยังยุ่งอยู่เลย”
คริสโตเฟอร์ส่ายหัวเขาหาเวลาเที่ยวไม่ค่อยจะได้เพราะงานของเขามันก็ล้นมืออยู่ทุกวัน
“เคทไม่อยากนึกถึงตอนที่เคททำงานเลยนะคะคงอดเที่ยวแล้วก็คงจะเบื่อแย่”
เคทเธอรีนเห็นคนอื่นเค้าทำงานกันเวลาที่จะเที่ยวไม่ค่อยมีเธอไม่อยากนึกถึงตอนที่เธอต้องมานั่งทำงานเลยเธอไม่รู้ว่าจะเบื่อหรือเปล่าและก็กลัวว่าเธอจะทำงานออกมาไม่ดี
“พี่ว่าการทำงานมันก็สนุกไปอีกแบบนะน้องเคทยังไม่ลองก็ยังไม่รู้”
คริสเฟอร์เห็นว่าหากเราเห็นเรื่องงานเป็นเรื่องสนุกชีวิตของเราก็จะสนุกไปเองหากเขาไม่ได้ทำงานเขาก็เบื่อตายเหมือนกัน
“อืมม..เหรอคะงั้นเคทขอเที่ยวอีกสักปีแล้วจะเข้ามาช่วยงานคุณพ่อค่ะ”
เคทเธอรีนขอเที่ยวให้เบื่อก่อนก็แล้วกันจะได้มาเริ่มสนุกกับการทำงานอย่างที่ชายหนุ่มว่า
เชียงราย
“สี่ล้านนะครับ”
“เรียบร้อยครับ”
อคิณทำการซื้อบ้านไม้เรือนไทยหลังหนึ่งที่ได้ใหม่แต่ก็ไม่ได้เก่ามากเจ้าของที่ค่อนข้างร้อนเงินเลยทำให้ธุระของเขาเสร็จไวขึ้นที่นี่ค่อนข้างไกลหูไกลตาคนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติเขาชอบตรงนี้อีกอย่างที่เขาชอบก็คือมันไม่ได้ไกลจากที่ที่เขาคอยจับตาดูมากก็เลยโอเคกับที่ตรงนี้มากๆ
วันต่อมา
โฮมสเตย์อุ่นรัก
“สวัสดีครับ...มีที่พักว่างไหมครับพอดีผมไม่ได้จองเอาไว้ล่วงหน้า”
อคิณจอดรถได้เขาก็มองไปรอบๆที่นี่สักครู่หนึ่งเขายอมรับว่าที่นี่ถึงจะเป็นโฮมสเตย์เล็กๆแต่ก็ค่อนข้างสวยงามมากอากาศก็ดีมากด้วยเช่นกันเขาเดินเข้าไปในจุดเชคอินพร้อมถามหาที่พักทันที
“ว่างค่ะ..พักกี่คนคะ”
ณิชาต้อนรับลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่วันนี้ลูกค้ามาแต่เช้าเลย
“คนเดียวครับสักอาทิตย์นึง”
ดวงตาคมลอบมองซ้ายขวาต้องการมองหาใครบางคนที่เขาคิดว่าเธอจะเข้ามาบริการเขาเสียอีกแต่ไม่เห็นจะมีวี่แววว่าเธอจะอยู่ตรงนี้
“โอเคค่ะ..เดี๋ยวนิพาไปดูบ้านนะคะคุณชื่ออะไรเหรอคะ”
เมื่อจัดการธุระเรื่องเงินค่าที่พักกันเรียบร้อยนิชาก็รีบพาลูกค้าของเธอไปที่บ้านพักพร้อมหาเรื่องคุยให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าคนที่นี่เป็นกันเองเพื่อให้ลูกค้าประทับใจครั้งหน้าจะได้ไม่ลืมที่จะใช้บริการที่พักที่นี่อีก
“อคิณครับเรียกผมว่าคิณก็ได้”
อคิณเดินตามหญิงสาวเข้ามาด้านในยิ่งเขาเข้ามาได้สัมผัสกับบรรยากาศด้านในเขาก็ยิ่งชอบที่นี่ขึ้นไปอีกบ้านพักที่นี่เหมือนกันหมดแต่ละหลังจะมีความเป็นส่วนตัวสูงไม่ติดกันมากแบบนี้แหละที่เขาชอบการจัดพื้นที่หรือลงดอกไม้ต้นไม้ก็จัดได้อย่างลงตัวเลยทีเดียว
“ค่ะคุณคิณ...อาหารที่ร้านอาหารจะเป็นอาหารพื้นเมืองทั้งหมดนะคะคุณคิณอยากได้อาหารที่ไม่ใช่ของพื้นเมืองให้สั่งล่วงหน้าหนึ่งวันนะคะถ้ามีอะไรขาดเหลือก็โทรเข้ามาได้ตลอด24ชั่วโมงเลยค่ะนี่ค่ะเป็นตารางกิจกรรมหากคุณคิณอยากไปเที่ยวที่ไหนก็บอกทางเราได้เลยนะคะราคาตามที่แจ้งในใบค่ะ”
“ที่นี่มีคนนำเที่ยวด้วยเหรอครับ”
“ค่ะ”
“ใช่คนในคลิปหรือเปล่าครับ”
อคิณอยากจะรู้ว่าหญิงสาวที่เขาอยากจะเจอเป็นคนบริการด้านนี้ด้วยหรือเปล่า
“ใช่ค่ะ..คุณคิณเห็นที่พักเราจากคลิปเหรอคะ”
อันที่จริงณดาก็ไม่ใช่คนนำเที่ยวแต่นิชาเห็นว่าชายหนุ่มดูตัวอย่างที่พักมาจากคลิปก็อยากจะให้เพื่อนเธอเป็นคนนำเที่ยวเองเพราะหน้าที่นี้ณดาค่อนข้างที่จะทำได้ดี
“ครับ..ที่นี่น่าสนใจมากเลยนะครับพอดีผมเป็นเจ้าของบริษัททัวร์อยากจะพาลูกทัวร์มาพักที่นี่เหมือนกัน”
อคิณถือโอกาสเกริ่นออกมาว่าเขาเป็นใครและอยากจะพาลูกทัวร์มาลงที่นี่เขาคิดว่าหากเขาบอกทุกคนไปอย่างนี้แล้วคนทุกคนที่นี่จะดูแลเขาเป็นพิเศษและไม่กล้าที่จะมีปัญหาอะไรกับเขาโดยเฉพาะณดา
“จริงเหรอคะ..ถ้ายังไงติดต่อเรามาได้เลยนะคะทางเรายินดีค่ะ”
นิชาถึงกับตาลุกวาวสมองเธอตอนนี้เห็นเม็ดเงินลอยมาในหัวเต็มไปหมดเธอยินดีมากๆที่ชายหนุ่มจะพาคนมาพักที่นี่
“เป็นเดือนหน้าได้เลยไหมครับ”
“เดือนหน้าที่พักเต็มน่ะสิคะ”
นิชาเสียงอ่อนหน้าเสียในทันทีด้วยวันที่ชายหนุ่มอยากจะพาคนมาที่นี่ก็โดนจองเต็มไปแล้วเสียด้วยเธอเสียดายจริงๆ
“อืม..น่าเสียดายจังเลยนะครับหากอยากจะให้ผมพาทัวร์มาพักบอกได้เลยนะครับนี่นามบัตรของผมครับ”
อคิณทำหน้าผิดหวังเล็กน้อยเขารู้อยู่แล้วว่าหญิงสาวจะต้องบอกว่าเต็มแต่เขาก็รู้อีกว่ายังไงเดือนหน้าเขาก็ต้องได้พาคนมาที่นี่แน่นอนพร้อมยื่นนามบัตรให้อีกฝ่าย
“ได้เลยค่ะ...ขอบคุณมากๆเลยนะคะ”
นิชารีบรับนามบัตรของชายหนุ่มมาอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้เขานั้นดูเหมือนเป็นตัวนำเงินนำทองมาสู่พวกเธอที่นี่เธอรีบยื่นกุญแจบ้านพักให้เขาก่อนที่จะเดินกลับ
