บทที่ 46 - ลักพาตัว

ผมไม่ต้องคิดซ้ำสองเลย ผมหักรถกลับไปยังเส้นทางเดิมทันทีแล้วเหยียบคันเร่งจนมิด ผมพยายามโทรหาเธอ แต่เธอก็ไม่รับสาย ผมลองโทรหาเอลิซาเบธ ต่อด้วยจอช แต่ก็ไม่มีใครรับเลย ลางสังหรณ์ร้ายกาจในใจผมยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนยากที่จะข่มใจให้สงบ หมาป่าในตัวผมร่ำร้องอยากจะออกมาแล้ววิ่งตรงไปยังบ้านของพวกเขา

พอมาถึงถน...