บทที่ 17

มองเห็นเงาหลังของเฉินอวี่ที่ผลักประตูเดินออกไป เฉินเหยียนรู้สึกเศร้าและเจ็บปวดแทนเขา เพราะเขาทุ่มเททั้งชีวิต แต่กลับเลี้ยงดูคนบ้าขึ้นมา

คนบ้าโดยสิ้นเชิง

คนบ้าที่เนรคุณ ที่มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการดูดเลือดเขาเท่านั้น

เฉินเหยียนกำมือแน่น หมัดที่กำแน่นห้อยอยู่ข้างขา เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดในฝ่ามือ เล็บของเ...