บทที่ 7 ตอนที่ 7
เวลาผ่านไปเก้าเดือนที่เธอคบกับพี่ไทก้าก็ไม่รู้ว่าคิดถูกรึเปล่านะ เขาหน้านิ่งตลอดขนาดอยู่กับเธอยังแทบไม่ยิ้มเลย บางทีมันก็อึดอัด! บางครั้งพี่ไทก้าเหมือนคิดอะไรตอนอยู่กับเธอ
อีกเรื่องคือพี่ไทก้าไม่ค่อยถูกกับแอลเท่าไร ตอนแรกที่แอลรู้ก็ไม่พอใจมาก แต่เธอยืนยันว่าจะคบแอลเลยยอมปล่อยบ้าง แต่ก็แวะมาหาเธอเหมือนเดิมและเลี่ยงที่จะไม่เจอพี่ไทก้า
เมื่อวานพี่ไทก้าผิดนัดเธออีกแล้ว!
“แอมไปเที่ยวไหม?”
“ไม่ไป” เธองงนะที่อยู่ดีๆที่พี่ไทก้าชวนไปเที่ยว จำได้ว่าช่วงนี้เขางานยุ่งไม่ใช่เหรอ
“เป็นอะไรชวนไปไหนก็ไม่ไป!” เธอน้อยใจเรื่องอะไรทำไมไม่พูดออกมา เขาไม่สามารถอ่านใจใครได้หรอกนะ
“ฉันยุ่ง” ที่ยังอ้างว่าเขายุ่งเลย ทำไมเธอจะยุ่งไม่ได้ละ
“เป็นอะไรแอมพูดไม่เพราะเลยนะ”
“…” เธอตีมึนทำการบ้านต่อไปเงียบๆไม่สนว่าตอนนี้พี่ไทก้าจะเริ่มอารมณ์เสียแล้ว
“เนี่ย! เป็นแบบนี้อีกแล้วนะแอม!” เขาล่ะจะประสาทกินสามเวลาหลังอาหารเลย ตั้งแต่คบกับแอมมาเขาก็ต้องปรับตัวโคตรเยอะเลยเพราะแอมนิสัยเด็กแบบเด็กมากๆ เป็นเด็กไม่รู้จักโต ทั้งงี่เง้า ทั้งขี้งอน ทั้งปากแข็ง แถมกินจุนอนเก่งเป็นที่หนึ่ง!
อย่างกับมีลูก!
แล้วพอเธองอนทีก็แบบเนี่ยตลอดเลย ไม่พูด ไม่คุย เอาแต่เงียบใส่ ทำท่าเหมือนว่าไม่สนใจกัน มันเหมือนว่าเธอกำลังเล่นสงครามประสาทใส่กันแบบนี้ตลอดเลย!
คนจะเป็นบ้าตายมันคือเขานี่ไง!
“กินแซลมอนกันไหม?” สุดท้ายต้องเอาของกินมาล่อแล้ว
“…”
“ร้านนั้นอร่อยมากเลยนะ แซลมอลสดใหม่เนื้อสีส้มชุ่มฉ่ำมากเลยนะ แอมไม่หิวเหรอ?” ไม่ตอบอะไรเอาแต่ทำงานอยู่นั่นแหละ ใจแข็งจริงๆเลย! สงสัยไอ้แอลมันพาไปแล้วแน่เลย วันนี้มันแวะมาที่นี่ด้วยสิ แล้วไม่รู้ว่าพูดอะไรไปบ้างให้แอม้องคิดหนัก
“หรือจะกินเนื้อดีน๊า…มีทั้งเนื้อวากิวพรีเมี่ยม เนื้อออสเตรเลียชั้นดีเลยนะ” แซลมอนไม่ได้ก็ต้องเป็นเนื้อแล้วล่ะ คือเขาง้อเธอแบบนี้ตลอดแล้วแต่ละครั้งหมดไม่ต่ำกว่าหมื่น เท่าที่รู้แอลมันก็ง้อด้วยขนมนมเนยและสารพัดของกิน แต่พิเศษตรงที่แอลรู้ใจแอมมากกว่าตามประสาพี่ชายที่โคตรตามใจน้องสาว
“…”
“คุยกับพี่หน่อยดิแอม อย่าเงียบ!” นี่ผมแทบจะอ้อนวอนแอมแล้วนะให้คืนดีกันแล้วนะ
“…”
“แอม! งั้นพี่ไปแล้วนะถ้าไม่พูดอะไร” เขาคงต้องถอยไปตั้งหลักแล้วหาวิธีง้อใหม่ๆแทน รับมือเด็กขี้งอนอย่างเธอไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่เพราะรักเลยทำให้ได้ทุกอย่าง
“จะไปไหนก็ไปเลย!”
“ไปแล้วนะ” เขาถอนหายใจยาวๆด้วยความหนักใจ แล้วเดินไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ก่อนจะออกไปที่ผับ
แอมหรี่ตามองผ่านจอโน๊ตบุ๊คที่สะท้อนภาพเขาเดินออกไปโดยไม่สนเธอเลยทั้งที่เรื่องนี้คนผิดไม่ใช่เธอเลย แต่พี่ไทก้าเป็นคนผิดนัดเองและมาอ้างว่ายุ่งอย่างเดียว
ใช่สิ! ตอนนี้เบื่อกันแล้วนี่!
ตลอดเวลาที่คบกันเขาขอมีอะไรกับเธอหลายครั้ง แต่ว่าเธอไม่เคยพร้อมที่จะเป็นของเขามากขนาดนั้นเพราะว่าเรายังรู้จักกันไม่ดีพอเลย ในตอนนี้เขาคงเบื่อเต็มทนแล้วละ แค่ง้อเธอนิดหน่อยก็ทำเป็นทนไม่ได้ หรือแม้แต่ยิ้มให้ยังแทบไม่มีเลย
แบบนี้น่ะเหรอที่เรียกว่าคนรักกัน!
ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ
ในขณะเดียวกันไทก้าเดินเข้าผับฝ่าผู้หญิงที่เบียดเสียดตัวมาอ่อยอย่างเปิดเผย จนมาถึงชั้นบนที่เพื่อนนั่งรอแล้วส่งเหล้ามาให้ดื่มดับกระหายและแก้เซ็งด้วย ครั้งนี้แอมงอนหนักมาก ไม่ว่าจะอธิบายเท่าไรก็ไม่ยอมฟังกันเลย เขาเหนื่อยเหมือนกันนะที่ต้องคุยกับเด็กไม่รู้จักโตสักทีเนี่ย!
“มึงเป็นห่าไรว่ะ?” เควินทักทายก่อนคนแรก
“ทะเลาะกับเมียว่ะ!”
“เมีย!”
“อืม ทะเลาะกันมาเนี่ย!” ไม่รู้ว่าพวกมันจะตกใจทำห่าอะไรขนาดนั้นว่ะ ถึงตอนนี้ยังไม่ได้เป็นแต่ซ้อมเรียกไว้ก่อนก็ได้นี่
“มึงนี่อาการหนักพอๆกับไอ้ลีโอเลยว่ะ!”
“ก็เพราะมึงนั้นแหละไอ้เหี้ย!” ไอ้ลีโอมันโดนบอกเลิกเมื่อวานนี้เอง พวกเราทุกคนเลยยกโขยงไปหาที่สนามแข่งจนเมาเละเทะ พอตื่นมาอีกทีเขาก็ทะเลาะกับแอมทันทีเลย! “กูพึ่งเลิกกับเมียไม่หนักกว่ามึงเหรอไอ้ควาย!!” ลีโอหันไปด่าเพื่อนเวรที่มาระบายอารมณ์ใส่ทั้งที่ตัวเขาเองก็สาหัส
“แค่เด็กคนเดียวมึงหาใหม่ดิว่ะ” เจราลแนะนำวิธีการแก้ปัญหาที่ง่ายและเร็วที่สุดให้เพื่อนรัก เรื่องทำครอบครัวชาวบ้านร้าวฉานมันง่ายถนัด แล้วถึงเพื่อนจะชมว่าสันดานหมาก็ไม่เคยสลดเลยสักครั้งเพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง
“มึงยังไม่ได้เลยไม่เลิกใช่ไหม?” คนอย่างไทก้ามันไม่มีทางทนอะไรได้นานหรอก แต่นี่มันนานแล้วที่คบกันและเหตุผลเดียวที่ยังไม่เลิกทั้งที่ทะเลาะกันบ่อยเพราะยังไม่ได้กันแน่นอน
“เก็บปากไว้แดกเหล้าไป!” พอเขาเงียบหมาในปากไอ้เชี้ยเจราลมันยิ่งออกฤทธิ์มากขึ้นเรื่อยๆ
“คนนี้กูจริงจังเว้ย!” พวกมันไม่เข้าใจรึไง! ถ้าเขาไม่รักจริงจับกดตั้งแต่คืนแรกแล้ว แต่นี่เพราะว่ารักเลยตามใจแทบทุกอย่าง ขึ้นเสียงสักครั้งยังไม่เคยเลยด้วย
