บทที่ 1 ไปตายซะ 1

"คุณจะไปไหน!!!?"

อัยยะพยายามยื้อกระเป๋าเดินทางจากมือชายหนุ่มเพื่อไม่ให้เขาไป แต่ชายหนุ่มกลับผลักเธอกลับ มันทำให้เธอล้มลงตรงหน้าของเขา (ปั๊บ!!)

"โอ๊ย!! นี้ฉันเจ็บนะ!!"

เสียงของหญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากการที่ก้นของเธอกระแทกลงสู่พื้น ถึงแม้เขาจะเห็นเธอล้มลงอย่างนั้น เขาก็ไม่คิดที่จะเห็นใจเธอเลย เขากลับพูดใส่ต่อหน้าเธอ

"ผมไม่อยากที่จะเห็นหน้าคุณอีก! คุณไม่คู่ควรกับความรักของผม เพราะผมไม่เคยที่จะรักคุณ!! และมันก็จะไม่มีวันเป็นอย่างงั้นแน่นอน คุณมันเป็นผู้หญิงที่ใจร้ายที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอ คุณมันนางมารร้าย คุณช่างแตกต่างกับคุณพ่อของคุณจริงๆ คุณ.... อัยยะคุณฟังผมให้ดีๆ ผมไม่เคยรักคุณ เราหย่ากันเถอะ!.." ชายหนุ่มพูดเสร็จ เขาก็ลากกระเป๋าเดินทางเพื่อที่จะออกจากบ้านหลังนี้ไปทันที

"กรี๊ดดดดด!! อ๊ากกกกก!! คุณ คุณ ว่าอะไรนะ หย่า หย่างั้นเหรอ!!! ไม่ ไม่ ไม่!!! ฉัน ฉันไม่หย่า คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!!!"

เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้น เมื่อเธอที่กำลังเห็นชายหนุ่มเดินจากไปอย่างไม่แยแส มันทำให้เธอสติหลุด เธอตะโกนออกมาเพื่อห้ามไม่ให้เขาไป อีกครั้ง

"หยุดเดียวนี้นะ!! ฉันบอกให้คุณหยุดไง!! อ๊ากกกกก!!"

ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรเธอกลับมา แถมยังเดินหน้าไม่หยุด เขาเปิดประตูและออกไปยังรถของเขา หญิงสาววิ่งตามเขาออกมาพร้อมตะโกน

"หากคุณไม่หยุดฉันจะฆ่าตัวตาย!!"

เธอขู่เขาด้วยวิธีนี้อีกครั้ง ทุกครั้งที่พวกเขาทะเลาะกัน เธอมักจะใช้วิธีนี้มาขู่เขาเพื่อไม่ให้เขาออกจากบ้านหลังนี้ และมันก็มักจะได้ผลเสมอ แต่วันนี้มันไม่ได้เป็นไปอย่างที่เธอคิด เพราะเธอไม่เคยที่จะหยุดทำเรื่องร้ายๆ เขาพยายามให้โอกาสเธอตลอดเวลาที่เขาอยู่กับเธอ มันเป็นเวลาเกือบจะ 2 ปีแล้ว เมื่อชายหนุ่มได้ยินสิ่งที่หญิงสาวพูดออกมา และมันมักจะเป็นคำพูดที่ใช้ขู่เขาแบบเดิมๆ และเธอก็ไม่เคยคิดที่จะทำมันจริงๆ สักครั้ง ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปากแบบเหยียดสุดๆ

ก่อนหน้านี้ ที่พวกเขาแต่งงานกันใหม่ๆ หญิงสาวมักจะขู่เขาด้วยการเอาบริษัทพ่อของเธอมาอ้าง และสัญญาว่าเธอจะไม่ทำอย่างนั้นอีก แต่เธอยังคงทำมันตลอด เขาอดทนจนเขาเริ่มทนไม่ไหว และไม่ยอมทำตามที่เธอต้องการ ส่วนพ่อของเธอเริ่มที่จะไม่ให้การช่วยเหลือเธอในเรื่องนี้แล้ว ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนมาใช้วิธีการขู่อย่างอื่นแทน

"หากคุณไม่ยอมฉันจะฆ่าตัวตาย!!! คุณคอยดูว่า ถ้าหากฉันตายไป คุณพ่อจะจัดการพวกคุณยังไงบ้าง!!!"

เขาหวนกลับไปคิดถึงคำขู่ของเธอ และเขาก็แสยะยิ้มอีกครั้ง เขาพอจะรู้จักนิสัยของผู้หญิงคนนี้ดีพอสมควร เธอไม่กล้าที่จะทำร้ายตัวเองหรอก แต่ทุกครั้งที่เขายอมเป็นเพราะเขายังคิดถึงพ่อของเธอมันก็เท่านั้น ท่านเป็นคนดี และมันแตกต่างจากเธออย่างหาที่สุดมิได้

การที่หญิงสาวเป็นอย่างนี้ ส่วนหนึ่งมันก็ถือเป็นความผิดของผู้เป็นพ่อ และพ่อของเธอก็รู้ดี เพราะท่านตามใจเธอมากจนเกินไปและนั้นมันทำให้ลูกสาวโตไม่เป็น และเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจและมีจิตใจที่ร้ายกาจ และมันเริ่มจะร้ายแรงขึ้นไปเรื่อยๆ ท่านจึงปล่อยให้ชายหนุ่มทำตามวิธีการของเขา ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอจะจบลงอย่างไร ท่านก็ตามใจชายหนุ่ม เพราะท่านเห็นแล้วว่าลูกสาวคนนี้ไม่สามารถแก้ไขตัวเองได้ กู่ไม่กลับ

แต่ท่านก็อดที่จะลงโทษเธอไม่ได้ จึงได้แต่ปล่อยให้เธอทำตามใจตัวเอง และให้สังคมลงโทษเธอเอง และท่านจะไม่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือแล้ว เธอควรโตได้แล้ว!!!

เขาหยุดแต่ไม่ได้หันหน้ามาหาเธอ เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่มืดมิด เม็ดฝนเริ่มตกปรอยๆ ลงมากระทบที่ใบหน้าของเขา เขาพูดกับเธอเพียงประโยคสั้นๆ

"อัยยะ หากเธออยากตายอย่างที่เธอพูด ก็ไปตายซะ!!!" เขาพูดเสร็จก็เดินออกไปขึ้นรถ และเขาก็ขับมันออกไป