บทที่ 6 ความทรงจำ 1
... ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน จู่ๆ ไอรดาก็ลืมตาขึ้น เธอยังคงอยู่ที่เดิมในที่ที่เธอล้มลงหมดสติในตอนที่แม่ของเธอจากไปพร้อมกับหญิงสาวที่แม่ของเธอบอกว่า นั้นคือพี่สาวของเธอ
ไอรดาพยายามยืนขึ้น แต่เธอก็ยังไม่สามารถยืนขึ้นได้ เพราะยังคงมีอาการปวดหัวอย่างรุนแรงแบบกะทันหัน ไอรดาเอามือทั้งสองข้างขึ้นมากุมขมับ พร้อมกับหลับตาอย่างแรง ในท่าขดตัวนอนแบบเจ็บปวด
"ซีด!!!... " เสียงที่บ่งบอกว่าเธอนั้นมีอาการปวดหัว ดังออกมาจากไรฟันของเธอ
"นี้ นี้ มันภาพอะไร? ...พวกคุณเป็นใคร? ..." ไอรดาถามคำถาม แต่ก็ไม่มีเสียงใดตอบเธอกลับมา จากที่เธอเห็นภาพต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสมองของเธอ มันเป็นภาพที่ไม่คุ้นเคยไหล่ผ่านดังสายน้ำ ไอรดาเห็นภาพต่างๆ เหล่านั้น มันคือภาพความทรงจำของผู้หญิงคนนั้น คนที่เดินจับมือไปกับแม่ของเธอ โดยความทรงจำของผู้หญิงคนนั้นเริ่มตั้งแต่เธออายุได้ 9 ขวบ
"หนูคือลูกพ่อ ต่อไปนี้พ่อจะดูแลหนูเอง ไม่ให้หนูต้องลำบาก หนูต้องเป็นเด็กดีนะคะ" ชายวัยกลางคนอายุราวๆ 40 ปี พูดกับเด็กผู้หญิงที่เขากำลังอุ้มอยู่
"ค่ะคุณพ่อ หนูอัยย์ จะเป็นเด็กดี จะไม่ดื้อ ไม่สน จะเชื่อฟังคุณพ่อนะคะ" เสียงใสๆ ของเด็กผู้หญิงดังก้องกังวาน เมื่อเธอตอบกลับชายผู้เป็นพ่อของเธอ
ภาพของเด็กผู้หญิงจากที่อายุ 9 ขวบ ที่เป็นเด็กที่หน้าตาน่ารัก ใสๆ ไล่ไปเรื่อยๆ จนอายุของเธอก็เริ่มมากขึ้น นิสัยของเธอก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไป เธอดื้อชนิดที่ไม่ใช่ซนแบบเด็กๆ แต่เป็นความดื้อรั้น ชอบใช้อำนาจสั่งคนนั้นคนนี้ หากไม่ได้ดังใจเธอจะลงไม่ลงมือกับคนที่ทำให้เธอขัดใจ แต่เธอจะประจบและทำตัวดีเฉพาะเวลาที่พ่อของเธออยู่ด้วยเท่านั้น ที่เธอเป็นอย่างนี้เพราะเธอต้องการดึงดูดความจนใจจากพ่อของเธอ
ไอรดา มองเห็นแววตาเศร้า อ้างว้าง ของหญิงสาวผ่านเรื่องราวที่เข้ามาในสมองของเธอได้อย่างชัดเจน ไอรดาได้แต่คิดว่าหญิงสาวคนนี้ช่างโดดเดี่ยวจริงๆ เธอแค่เรียกร้องความสนใจจากผู้เป็นพ่อเท่านั้น แต่นานวันเข้า สิ่งที่เธอทำกลายเป็นนิสัยที่ติดตัว และเป็นนิสัยที่ไม่ดีเสียด้วยซิ เรื่องราวของอัยยะดำเนินไปเรื่อยๆ ในห้วงคำนึงของเธอ จนกระทั่งอายุของอัยยะ ย่างเข้าวัยที่ 23 ที่เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัย
"พ่อคะ หนูชอบเขา หนูอยากแต่งงานกับเขา มันเหมือนรักแรกพบเลยค่ะ พ่อจัดการให้หนูนะคะ หนูสัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นเพื่อที่หนูจะได้อยู่กับเขา นะคะพ่อ คุณพ่อต้องช่วยหนูนะคะ" อัยยะเข้ามาหาพ่อของเธอที่บริษัท และเริ่มออดอ้อนเสียงหวานในเรื่องที่ต้องการ
หญิงสาวเสนอความคิดในการที่จะให้ชายหนุ่มคนนี้แต่งงานกับเธอ นั้นก็คือการใช้สัญญาลงนามข้อตกลงร่วมลงทุนระหว่างบริษัทของพวกเขา หากชายหนุ่มไม่ยินยอมบริษัทของพวกเขา จะไม่ร่วมลงทุนกับบริษัทของพ่อของเขา
และหากลีอองไม่ให้ความร่วมมือ บริษัทพ่อของเขาจะต้องล้มละลายอย่างแน่นอน เพราะตระกูลบาสเตียน มีธุรกิจเกี่ยวกับการเงินที่ครอบคลุมในประเทศ T รวมทั้งเขตภูมิภาคแถบนี้เกือบทั้งหมดล้วนเกี่ยวพันกับตระกูลบาสเตียน ข้อตกลงนี้ ทำให้ชายหนุ่มต้องทำตามความต้องการของอัยยะอย่างแน่นอน
ช่วงแรกชายหนุ่มไม่ยินยอม แต่เพราะความอยู่รอดของครอบครัวชายหนุ่มจึงยินยอม
"เพราะอะไรทำไมคุณพ่อ ถึงได้ยอมทำตามที่เราเสนอนะ?" อัยยะพูดกับตัวเองหลังจากที่พ่อของเธอตกลงและจัดการตามคำขอของเธอ
ในตอนแรกอัยยะกลัวพ่อของเธอจะไม่เห็นด้วยกับเธอ แต่ก็ดีแล้วละ (ในที่สุด คุณก็เป็นของฉัน ลีออง!!) เธอคิดถึงใบหน้าของชายหนุ่มที่เธอฝันหาตั้งแต่แรกเจอ
ภาพต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับอัยยะ กำลังผุดเข้ามาในสมองของไอรดาอีกครั้ง ภาพเหล่านั้นหลั่งไหลมาเรื่อยๆ จนถึงภาพที่เธอเห็นชายหนุ่มและหญิงสาวเริ่มทะเลาะกัน ประโยคสุดท้ายที่ชายหนุ่มพูดกับอัยยะ ก่อนที่เขาจะเดินออกจากบ้านไป
"ผมไม่อยากที่จะเห็นหน้าคุณอีก!! คุณไม่คู่ควรกับความรัก ไม่ว่าจะจากผม หรือจากใครก็ตาม และคุณก็รู้ว่าผมไม่เคยที่จะรักคุณ และมันก็จะไม่มีวันเป็นอย่างงั้นแน่นอน คุณมันเป็นผู้หญิงที่ใจร้ายที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอ คุณมันนางมารร้าย คุณช่างแตกต่างกับคุณพ่อของคุณจริงๆ ท่านเป็นคนดี ส่วนคุณอัยยะ" ลีอองหยุดพูด มองไปยังท้องฟ้าอันห่างไกล แต่ไม่ได้มองใบหน้าของคนที่เขาพูดด้วยเลยสักนิด
"อัยยะ!! คุณฟังผมให้ดี ๆ ผมไม่เคยรักคุณ เราหย่ากันเถอะ ... เฮอ" ชายหนุ่มถอนหายใจอีกครั้งหลังพูดเสร็จ
"อัยยะ ... หากคุณอยากตายจริงๆ อย่างที่คุณพูด คุณก็ไปตายซะ!!!"
