บทที่ 127 การจากลาอันแสนเจ็บปวด (125%)

“แต่พี่ว่านอนที่นี่ดีกว่านะ” เสียงทุ้มกระซิบชักชวนชิดพวงแก้มสีระเรื่อ ก่อนจะงับติ่งหูน้อยเบาๆ ทำเอาขนกายสาวเจ้าลุกเกียวกราวไปทั้งร่าง

“ไม่ดีกว่าค่ะ อื้อ…” โคลอี้ปฏิเสธได้เพียงเท่านั้นก็ถูกอีกฝ่ายประกบปาก ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ก่อนจะถูกพ่อตัวโตจูบเอาๆ ราวกับอดอยากปากแห้งมาชั่วชีวิต จุมพิตอันหนัก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ