บทที่ 145 รักคือการให้อภัย (75%)

“จริงเหรอ!” อารดาเงยหน้ามองเจ้าของอ้อมอกอุ่นด้วยความตื่นเต้นระคนยินดี

“จริงสิ ว่าแต่คุณพอจะรู้ไหม ว่าแถวนี้มีห้างที่พวกนายพรานเอาไว้ลอบยิงสัตว์ไหม ไม่งั้นก็บ้านต้นไม้อะไรประมาณนั้น”

“อืม…” อารดาเอียงคอทำท่าครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้ารัวๆ แล้วกล่าวออกมา “ฉันจำได้ว่ามีอยู่ที่หนึ่ง แต่เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ