บทที่ 150 บทส่งท้าย เราจะไม่มีวันทิ้งกัน (50%)

“ครับทูนหัว” ขาดคำเจ้าของร่างทรงพลังก็ก้าวขาลงบันไดในทางที่ลงยากมาก่อนหนึ่งขั้น จากนั้นเธอก็ก้าวตามด้วยท่าทางกล้าๆ กลัวๆ พอเท้าบอบบางเหยียบลงบนบันไดขั้นแรกได้สำเร็จ อารดาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เพื่อปลดปล่อยความหวาดกลัวและความกดดันที่อัดแน่นอยู่ภายใน

“ถ้ารู้สึกกลัวก็อย่ามองลงไปข้างล่าง แต่ให้จ้...