บทที่ 152 บทส่งท้าย เราจะไม่มีวันทิ้งกัน (100%)

“ใช่ค่ะ” สาวเจ้าพยักหน้าหงึกๆ อย่างเห็นด้วยเป็นที่สุด ก่อนที่ทั้งคู่จะต่างขบคิดหาทางออก

“ผมคิดออกแล้ว!” หลังจากนั้นไม่นานเจ้าพ่อหนุ่มก็โพล่งขึ้น

“ไหนลองสาธยายมาสิคะ” เสียงหวานเอ่ยเร่งเร้าอย่างใคร่รู้

“ตอนนี้พวกมันก็น่าจะเหลือกันแค่สองคน เพราะผมกับคุณจัดการจนร่วงไปคนละหนึ่ง และถ้ามันตามหาเรา...