บทที่ 87 โหยหาจนแทบคลุ้มคลั่ง (50%)

“ดาด้าว่าไงนะ” แล้วเสียงหนึ่งก็โพล่งขึ้นมาทลายภวังค์ของอารดาลงในชั่วพริบตา ทนายความสาวที่นั่งจับเจ่าอยู่คนเดียวค่อยๆ หันไปมองผู้มาใหม่ พร้อมเอ่ยตอบอย่างเลี่ยงๆ แบบไม่เต็มเสียงนัก

“เอ่อ…ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ”

“เธอจะออกไปทำงานไหม เดี๋ยวเราจะให้ลูกน้องของแด๊ดดี้ตามไปคุ้มกัน” โคลอี้ถามเพื่อนรักอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ