บทที่ 91 โหยหาจนแทบคลุ้มคลั่ง (150%)

“ยุงจ๋า…” หลังจากได้จุมพิตก่อนนอนจากพี่ชาย เจ้าของร่างจ้ำม่ำน่ารักน่าหยิกก็คลานมาหาเดเรค ก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งบนตักกว้าง

“จ๋า…นางฟ้าน้อยของลุงง่วงนอนหรือยังเอ่ย” เสียงทุ้มกระซิบชิดหน้าผากเกลี้ยงเกลา แล้วยกมือใหญ่ขึ้นลูบศีรษะน้อยด้วยกิริยาอ่อนโยน

“ม่ายง่วง…ฟังนิทาง” แม่หนูน้อยส่ายหัวแรงๆ จน...