บทที่ 1100 เจสซามีนเข้าและออกจากสำนักงานของนายเดวิสได้อย่างอิสระ

เพเนโลพียังจำความตื่นตระหนกและสิ้นหวังที่รู้สึกได้ตอนได้ยินครั้งแรกว่าเคลวินถูกหามส่งโรงพยาบาลในสภาพโคม่า โชคดีที่ทีน่าอยู่ข้างๆ เธอตลอดเวลา

“ทีน่า ฉันดีใจจริงๆ ที่มีเธออยู่ตรงนั้น” เพเนโลพีพูด “เธอช่วยฉันได้มากจริงๆ แล้วก็ยังจัดการทุกอย่างให้ด้วย”

“แน่นอนอยู่แล้ว เธอก็คอยดูแลฉันตลอดเหมือนกันนี่นา”

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ