บทที่ 841 การทำอาหารเช้า

"คุณไม่ต้องฝืนตัวเองก็ได้นะ เพเนโลพี"

"ฉันไม่ได้ฝืนซะหน่อย" เพเนโลพีสูดหายใจเข้าลึก "คุณออกไปก่อนเถอะค่ะ ฉันเปลี่ยนเองได้"

เคลวินยิ้มกว้างขึ้น

เขาจับมือเธอแล้ววางชุดนอนไว้ในฝ่ามือของเธอ

"ฉันรอไม่ไหวแล้วล่ะ เพเนโลพี"

เพเนโลพีมองเขา รู้สึกเหมือนลูกแกะที่กำลังถูกจูงไปโรงเชือด

โดยเฉพาะตอนนี้ที่เคล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ