บทที่ 967 ฉันสบายดี แต่ฉันลากเธอลงจริงๆ!

ในท่านั่งแบบนี้ เพเนโลพีรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กไปเลย

แผ่นอกของเคลวินแนบชิดอยู่กับแผ่นหลังของเธอขณะที่มือของเขาเคลื่อนไหวอย่างเชี่ยวชาญ

ไม่นาน ภาพหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์

“เพเนโลพี ดูนี่สิ นี่คือภาพจากกล้องวงจรปิดตรงทางเดินนอกโรงแรม” เคลวินกล่าว “ผมพยายามหาคนมาซ่อมกล้องที่เสียพวกนั้น...