บทที่ 970 ฉันหวังว่าฉันจะแต่งงานกับคุณได้ตอนนี้

“นี่มันเละเทะอะไรกัน” ทิโมธีถามพร้อมกับหยิบทิชชู “ทำน้ำหกเลอะเทอะไปหมดได้ยังไง”

โมนิกายื่นมือไปจะหยิบทิชชู แต่ทิโมธีกลับเริ่มเช็ดหน้าให้เธอเอง

แก้มของเธอยิ่งแดงก่ำเข้าไปอีก “ฉันจัดการเองได้”

“อยู่นิ่งๆ”

ทิโมธีตั้งอกตั้งใจและเช็ดอย่างเบามือ

เพเนโลพีที่มองอยู่ถึงกับเดาะลิ้น “ทำอย่างกับฉันไม่มีตัวตนเลย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ