เตรียมอาหารก่อนอาหารเช้า

มุมมองของเอเมอร์สัน

เสียงเคาะประตูไม่ยอมหยุด และผมใช้เวลาตั้งสามนาทีกว่าจะนึกออกว่าทำไม “เอเมอร์สัน?”

เป็นอดัม ตาผมเบิกโพลงทั้งที่สมองแม่งโคตรจะไม่อยากตื่น “เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

ผมครางในคอแต่ก็ลุกขึ้นยืนแล้ว ผมเดินไปที่ประตู เปิดมันออกแล้วหรี่ตาสู้แสงที่ส่องเข้ามาจากโถงทางเดิน นี่มันกี่โมงแล...