ตอนเช้าสุดยอด

มุมมองของอดัม

ดูเหมือนว่าเอเมอร์สันจะหลับไปแล้ว

ผมยืนมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง พยายามกลั้นขำกับท่านอนของเขา เจ้านกฮูกผู้น่าสงสาร

เขานอนแผ่หลา หัวอยู่ปลายเตียง แขนขาห้อยอยู่ข้างเตียง ปากอ้าครึ่งหนึ่ง สิ่งเดียวที่ขาดไปก็คือรอยน้ำลายไหลย้อยข้างปากเพื่อให้ภาพสมบูรณ์

ผมสวมเสื้อผ้า—เสื้อผ้าสองชิ้นแรกที่เห็น...