เมฆพายุ

ผมหันไปที่เตียง ย่อตัวลงมองหารองเท้าวิ่ง เสียงของแบรดทำให้ผมชะงัก ยิ่งทำให้ประสาทผมตึงเครียดขึ้นไปอีก “เขาเป็นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว”

“เมื่อวาน”

แบรดหันมามองผม และเขายังมีหน้ามาทำสายตาตำหนิอีกนะ ใส่ผมเนี่ยนะ คนที่นั่งเฝ้าเอเมอร์สันอยู่ข้างเตียงมาทั้งวัน “แล้วทำไมเขาถึงไม่ได้ไปโรงพยาบาลล่ะ ไข้เขาสูง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ