ปลอบประทับใจ

มุมมองของอดัม

ประตูห้องโค้ชแง้มอยู่หน่อยๆ ผมเลยรู้ว่าเขาอยู่ข้างใน ผมเคาะประตูทันที ไม่ปล่อยให้ตัวเองลังเลแล้วทำเรื่องโง่ๆ อย่างการวิ่งหนีไป

“เข้ามา”

ผมสูดหายใจลึก รู้สึกเหมือนกำลังจะถูกพาตัวไปลานประหาร แล้วเดินก้มหน้าเข้าไป “สวัสดีครับโค้ช”

ผมไม่เห็นสีหน้าของเขา แต่ก็ไม่มีแววเป็นศัตรูตอนที่เขาต...