บทที่ 114 คิดถึงเหลือเกิน

"จางหย่ง ได้เรื่องว่าอย่างไร"

"ท่านอ๋อง ยังไม่พบสิ่งใดผิดปกติเลยพะย่ะค่ะ จะมีก็แต่สิ่งเจ้านี้"

"นี่มันอะไร" ซั่วหยางรับเอากระดาษแผ่นน้อยในมือของจางหย่งขึ้นมาดมห่างๆ ได้กลิ่นหอมหวานดังว่าเป็นห่อขนมเด็ก

"นั่นลูกอมน้ำตาลก้อนของข้า ข้าซื้อมันมาฝากพระชายา เจ้าโจรชั่วลักพาตัวพระชายาไปแล้วยังแอบกินของขอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ