บทที่ 165

องค์หญิงรั่วหรงไม่มองหลี่อวิ้น ตำหนิเสียงเบา “เป็นบ่าวที่โง่จริง ๆ ยกน้ำแกงหนึ่งก็ทำไม่ดี ไสหัวไป ไม่ต้องมายืนตรงหน้าพี่ชายข้า”

นางพูดจบหันไปมองหน้าหางเหยียนซื่อจื่อ “พี่ใหญ่ ทำไมพี่ถึงใส่ใจบ่าวชั้นต่ำคนนี้ ข้าสิเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของพี่ ห้ามมองนาง”

องค์หญิงรั่วหรงรู้สึก จำนวนครั้งที่พี่ชายของตัวเองมอ...