บทที่ 207

ป้าหูได้ยินคำพูดของหลี่อวิ้น ความกังวลในใจลดลงไปบ้าง แต่ถึงอย่างไรก็ยังกังวลใจ จึงยกขานั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้ มองหลี่อวิ้นที่นั่งตรงข้าม พูดบ่นไม่หยุด

“อาอวิ้นเอ้ย ป้าก็คือเป็นห่วงหลิงจื่อนี่ถึงอยากสืบข่าวจากปากเจ้า ชาตินี้ข้าก็มีแค่พวกเขาสองพี่น้อง

เป็นห่วงหลังจากหลิงจื่อแต่งออกไป จะอยู่อย่างสบายหรือ...