บทที่ 595

หลี่อวิ้นมองนาง ใจลอยไปชั่วขณะ

และผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามา เห็นหลี่อวิ้นก็ก้มตัว “ข้าชื่อหยางสือชี คารวะท่านหญิง”

หลี่อวิ้นรีบประคองนางขึ้น “แม่นางหยางคือ?”

หยางสือชีพยักหน้ายิ้มๆ “ข้าเป็นผู้ดูแลร้านย้อมผ้าหยางซื่อ พ่อข้าอายุมากแล้วป่วยหนักเดือนก่อน ในบ้านมีพี่น้องมากมาย แต่คนที่ทำการค้าเป็นมีไม่มาก ...