บทที่ 14 คนไม่ใช่ผิดเสมอ ตอนที่ 1

ตะวันยอแสงกับขอบฟ้า บ่งบอกเวลาโพล้เพล้จวนที่ดวงอาทิตย์จะลาลับ ร่างบางบนที่นอนขนาดคิงไซส์ขยับตัวตื่นด้วยความเมื่อยขบและเจ็บปลาบไปทั้งร่าง ค่อยๆ ปรือตาเหมือนผีเสื้อกำลังพยายามกระพือปีกหัดบิน

ณัฏฐนิชพยายามเคลื่อนไหวตัวเองเพื่อจะลุกขึ้น แต่แล้วความร้าวระบมไปทั่วทั้งสรรพางค์ก็โจมตีเธออย่างหนัก พยายามนึก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ