บทที่ 7 พรหมลิขิตหรือผีผลัก (25%)

คฤหาสน์มาร์ติอาน่า

หนึ่งอาทิตย์ให้หลัง คาร่าก็หอบความผิดหวังกลับบ้านพร้อมรอยน้ำตา โดนคู่หมั้นหนุ่มที่เธอหลงรักมาตั้งแต่เด็กไล่ตะเพิดอย่างไม่มีชิ้นดี แถมโดมินิกยังประกาศว่าจะไม่ยอมแต่งงานกับเธอ เพราะเขามีผู้หญิงที่ชื่นชอบอยู่แล้ว สาวน้อยจึงกลับมาซบอกคุณปู่ที่อิตาลี นอนซึมคิดหาทางออกให้กับปัญหาหัวใจของตัวเองอยู่หลายตลบ จนเจอทางสว่างวาบขึ้นมาในหัว ถึงได้ออดอ้อนให้คุณปู่โทรไปตามพี่ชายกลับมาหาที่บ้านด่วน

ลูเซียส มาร์ติอาน่า ผิวปากเป็นทำนองเพลง มือเกี่ยวเสื้อสูทราคาแพงพาดไหล่ เดินเอื่อยๆ เข้าห้องรับแขกมาด้วยท่วงท่าแสนสบาย กิจการบ้านพักตากอากาศในช่วงนี้กำลังไปได้สวย ผลประกอบการสร้างกำไรอย่างมากโขตั้งแต่ช่วงต้นของฤดูกาลท่องเที่ยว ทุกอย่างทะลุเป้าราวกับจับวาง เพราะฉะนั้นพ่อเสือร้ายถึงได้อารมณ์ดีเป็นพิเศษ คุณปู่เรียกตัวกลับบ้านก็ไม่คิดจะเกี่ยงงอนเหมือนอย่างที่แล้วมา กระโจนขึ้นรถบึ่งมาที่บ้านทันทีที่ได้รับคำบัญชา

“คุณปู่เรียกตัวผมด่วน มีอะไรหรือเปล่าครับ” ถามทันทีที่นั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้ามกับท่านผู้เฒ่าลูเบอร์ต็อป ประมุขใหญ่แห่งตระกูลมาร์ติอาน่า

“ก็น้องเราน่ะสิ” นายลูเบอร์ต็อปว่าพลางพยักเพยิดไปทางสาวน้อยคาร่า ที่กำลังร้องไห้กระซิก น้ำตาไหลพรากๆ อาบแก้มเนียนใส เรียกร้องความสนใจจากชายอันเป็นที่รักทั้งสองได้แบบสุดๆ

คาร่า มาร์ติอาน่า สาวน้อยวัย 20 ปี เธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของคุณน้าของลูเซียส ซึ่งสองสามีภรรยาประสบอุบัติเหตุในระหว่างไปฮันนีมูนรอบสอง คาร่าจึงกลายเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ นายลูเบอร์ต็อปเลี้ยงหลานสาวมาด้วยความรักและตามใจ ไม่ต่างอะไรกับลูเซียสที่รักน้องสาวมาก จนถึงขนาดประเคนให้ทุกสิ่งอย่าง เพียงแค่เธอเอ่ยปากว่าต้องการมันเขาก็จะหามาให้ โดยไม่ต้องให้เธอวอนขอซ้ำเป็นหนที่สอง ฉะนั้นเมื่อคาร่าโตขึ้นจึงมีนิสัยเอาแต่ใจ ขี้วีน ขี้เหวี่ยง เป็นธรรมดาตามประสาคนเคยโดนโอ๋มาตั้งแต่เด็ก

“ว่ายังไงเรายัยตัวแสบ” ลูเซียสลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งลงแนบข้างคนที่เอาแต่ร้องไห้เป็นเผาเต่า มืออุ่นลูบหัวเบาๆ พลางถามไถ่ ชายหนุ่มอดที่จะส่ายหน้าให้คนเจ้าน้ำตาไม่ได้ เป็นอย่างนี้ทุกที หากมีอะไรมาทำให้ไม่พอใจหรือไม่ได้ดั่งใจแม่น้องสาวของเขาก็จะร้องไห้ขี้มูกโป่งเป็นเด็กๆ

“ฮือๆๆ พี่ลูซต้องช่วยคาร่านะคะ” นางมารตัวน้อยๆ ประจำบ้านมาร์ติอาน่า ที่มีน้ำตาเป็นอาวุธและมีน้ำคำหวานออดอ้อนเป็นแอสเซสเซอรี่ ช้อนนัยน์ตาที่วาววามไปด้วยหยาดน้ำตามองใบหน้าของพี่ชาย ก่อนจะร้องไห้ออกมาเสียงดังยิ่งกว่าเดิม

“เป็นอะไรคาร่า หยุดร้องแล้วพูดให้พี่ฟังซิ” เสียงร้องไห้จ้าทำให้ลูเซียสแปลกใจ เพราะปกติหากคาร่าอยากได้อะไรก็จะทำเพียงแกล้งบีบน้ำตา แต่คราวนี้เสียงร่ำไห้มันสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดในหัวใจของยัยตัวยุ่ง หาใช่ทำเพื่อหวังผลอย่างเจ้าเล่ห์เหมือนเช่นเคยไม่

“พี่ดอมเขาประกาศว่าจะไม่ยอมแต่งงานกับคาร่าค่ะ ฮือๆๆ” คาร่าบอกพี่ชายทั้งน้ำตา พูดจบเสียงร้องไห้จากปากจิ้มลิ้มก็ดังระงมขึ้นมาอีกหน

“ไม่แต่งก็ไม่แต่งสิ ดีซะอีกน้องสาวพี่จะได้ไม่น้ำตาเช็ดหัวเข่าเพราะเพลย์บอยอย่างมัน” คนขี้หวงแทนที่จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ที่ฝ่ายนั้นปฏิเสธน้องสาวผู้เพียบพร้อมและน่ารักของตน แต่เขากลับพออกพอใจอย่างล้นหลาม ที่คาร่าไม่ต้องไปแต่งงานกับคนเจ้าชู้ประตูดิน เสือผู้หญิงที่ควงสาวไม่ซ้ำหน้าอย่างโดมินิก

“ไม่นะคะ คาร่าไม่ยอม ยังไงคาร่าก็จะแต่งงานกับพี่ดอมให้ได้” คาร่าส่ายหัวดิก ยิ่งได้ยินคำของพี่ชายแม่จอมดื้อยิ่งน้ำตาไหลเป็นทางยาว

หากเธอตัดใจจากโดมินิกได้เธอคงทำไปแล้ว แต่นี่ความรักและความประทับใจมันหยั่งรากฝังลึกมาเนิ่นนานเหลือเกิน มันเกิดขึ้นตั้งแต่ที่เขาช่วยเธอไม่ให้จมน้ำเมื่อสิบปีก่อน จากประทับใจสุดท้ายก็ก่อเกิดเป็นความรัก เมื่อพี่ชายแสนดีคนนั้นเอาใจน้องสาวนอกไส้สารพัด ปฏิบัติต่อเธอราวกับเจ้าหญิงตัวน้อยๆ แต่แล้วโดมินิกก็มาเปลี่ยนไป จากหน้ามือเป็นหลังมือ เมื่อเขารู้ตัวว่าผู้ใหญ่ได้หมั้นหมายคาร่าให้เป็นเจ้าสาวของเขาในอนาคต ชายหนุ่มเริ่มตีตัวออกห่าง แสดงความชิงชังรังเกียจออกมาอย่างเปิดเผย

“พี่ไม่เข้าใจเลยคาร่า มันมีอะไรดีเราถึงได้อยากแต่งงานกับมันนัก” คนหวงน้องสาว กลัวว่าจะน้ำตาเช็ดหัวเข่า กระแทกลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ได้ยินคาร่าเทิดทูนบูชาไอ้ว่าที่น้องเขยทีไร พาลให้เขาหมั่นไส้ในตัวโดมินิกทุกที ไม่รู้มันมีอะไรดีนักน้องสาวเขาถึงได้หลงจนหัวปักหัวปำ

“คาร่ารักพี่ดอมค่ะ รักมานานแล้ว” ค่าร่าสะอึกสะอื้น ไม่ใช่ว่าเธอเสแสร้งแกล้งทำเพียงแค่อยากครอบครองเป็นเจ้าของโดมินิก แต่เธอรักเขามากเหลือเกิน นั่นคือความจริงที่คาร่ามิอาจปิดบังและปฏิเสธหัวใจของตัวเอง

“แล้วถ้าหากไอ้ดอมมันยังยืนยันคำเดิม คาร่าจะทำยังไงล่ะ” คนถามหนักใจอยู่ไม่น้อย เมื่อนึกถึงเค้าลางความยุ่งยากที่คงจะมาถึงในอีกไม่ช้า หากโดมินิกได้ลั่นวาจาแล้ว มันคงจะทำอย่างที่ปากมันพูดจริงๆ นั่นแหละ เพราะจากประสบการณ์ที่ทำธุรกิจร่วมกันมานานนับสิบปีทำให้ลูเซียสรู้จักนิสัยใจคอพอๆ กับรู้กำพืดของว่าที่น้องเขย

“พี่ดอมจะไม่ปฏิเสธคาร่าแน่ ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเป็นมือที่สาม” คาร่าเช็ดน้ำตาแล้วบอกพี่ชายเสียงแข็งเต็มไปด้วยความแค้นเคืองให้ผู้หญิงที่มาแย่งความรักของโดมินิกไปจากตน