บทที่ 2 ดอกเหมยฮัวเบ่งบาน

ในยามนั้นเธอเปรียบดั่งดอกเหมยฮัวแรกแย้มส่งกลิ่นล่อแมลง และในยามนี้เธอก็ยังคงเป็นดอกเหมยฮัวที่เบ่งบานเต็มที่พร้อมจะได้รับการผสมพันธุ์จากแมลงครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าแมลงที่คุ้นเคยกลับไม่สามารถทำได้ เพราะวัยที่แตกต่างกันมาก บ่อยครั้งที่ลูกค้ามักจะคิดว่าเธอและเหมยกุ้ยเป็นลูกสาวของเฮียย้ง กว่าสี่ปีที่ล่องเรือค้าขายทำให้มีเงินเก็บมากพอที่จะซื้อหาบ้านเรือนและที่ดินแต่เฮียย้งก็ชะล่าใจบอกให้คอยอีกหน่อยเพราะเงินเก็บที่มีอยู่แกจะนำไปลงทุนค้าข้าว ให้ทนอยู่ในเรือกันไปก่อน ในวันข้างหน้าเธอกับลูกจะได้สุขสบาย

แต่สิ่งที่หวังไว้มาไม่ทัน เงินเก็บถูกปล้นไม่เหลือ เหลือแต่ข้าวของที่ต้องค้าขายกันใหม่ และยังดีที่เธอซุกซ่อนทองเส้นเล็กเส้นน้อยไว้ตามฝากระดานที่เปิดได้จึงพอได้ขายนำเงินมาทำทุนเพิ่ม ไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้เฮียย้งจึงดูแก่ไปมากและเพราะคิดมาก แต่เธอล่ะ... ยิ่งเฮียหลับลึกเธอยิ่งทรมานเพราะรสสัมผัสที่ถูกจุดติดนับจากวันนั้นมันตามหลอกหลอนจนเธอหลับไม่ลง

‘เฮ้ย! ค้นให้ทั่ว ดูสิว่ามันมีเงินซุกซ่อนไว้ตรงไหนบ้าง’

เสียงหัวหน้าโจรตะโกนบอกลูกน้องในขณะที่สายตาของมันกวาดมองความขาวภายนอกร่มผ้าของเธอไม่วางตา แม้จะอยู่ในความมืดทว่าแสงสะท้อนจากลูกตาคู่นั้นมันยังส่งความร้อนมาจนเธอต้องหนีบต้นขาเข้าหากันแน่นขึ้น และมันก็ทำดังที่ใจเธอคิด มือหยาบคว้าขมับที่ข้อเท้าก่อนจะออกแรงกระชากเข้าหาตัว

เธอมัวแต่ตะลึงในสิ่งที่มันทำจนลืมที่จะส่งเสียงร้องให้ใครช่วย กี่เพ้าตัวยาวถูกเลิกขึ้นสูงพร้อมกับมือสากคว้าหมับเข้าที่ดงดอกเหมยฮัวเบ่งบาน จมูกของมันซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอแม้จะมีผ้าขาวม้าปกปิดใบหน้าแต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความร้อนของลมหายใจเข้าออก

‘ร่านเหมือนกันนี่มึง สงสัยผัวแก่จะไม่ค่อยเอา วันนี้กูจะเอาให้บานเลยมึง’

มันพูดเพราะดงดอกเหมยฮัวของเธออ้าออกให้มันแทรกนิ้วหยาบร้อนนั้นเข้าใส่ไม่บันยะบันยัง คำด่าว่าเสียดสีของมันไม่ได้ทำให้เธอเจ็บปวดหรือโกรธเกรี้ยว เพราะแรงกระตุ้นทั้งจากด้านบนและด้านล่างทำให้เธอร้อน กว่าหนึ่งเดือนที่ไม่ได้มีอะไรสอดแทรกเข้าไป เมื่อมีอะไรที่ใหญ่กว่าและแข็งแรงกว่า ทำไมเธอต้องผลักไสด้วยเล่า ยิ่งได้กลิ่นรำข้าวที่เจืออยู่ทั่วเนื้อตัวของมันเธอยิ่งสั่นสะท้าน

ภาพความแข็งแกร่งของจับกังขึ้นข้าวผ่านเข้ามาในความคิด ช่วงขาดำมันแต่แน่นเป็นมัด ช่วงแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อบ่งบอกถึงความแข็งแรง มันยิ่งเร่งเร้าให้เธอกดหัวมันแน่นให้คลุกเคล้าอยู่กับหน้าอกอวบใหญ่จนแทบจะทะลักออกมาข้างนอก

กระดุมจีนที่เธอบรรจงถักทอเรียงร้อยก่อนจะนำมาประดับไว้บนกี่เพ้าที่ตัดเย็บด้วยตัวเองถูกกระชากออกอย่างคนไม่รู้คุณค่าของความประณีตนั้น หากแต่เธอก็ไม่สนเพราะสิ่งที่เธอต้องการนั้นก็คือฝ่ามือหยาบใหญ่อย่างคนกรำงานหนักตรงเข้ามาบดขยี้และเคล้นคลึงอย่างรุนแรง ในยามสาวรุ่นบทรักเร่าร้อนจากเฮียย้งทำให้สาวน้อยวัยแรกแย้มอย่างเธอหลงใหลผัวชายกลางคนจนโงหัวไม่ขึ้น เพราะความรุนแรงที่เฮียย้งมอบให้ทั้งกลางวันและกลางคืน หรืออาจมีช่วงเช้าพร้อมไก่ขัน

อะไรก็ตามที่เฮียย้งต้องการเธอก็พร้อมจะทำโดยไม่เกี่ยงงอน ไม่ว่าจะย้ายจากบนบกมาอยู่ในเรือหรือแม้ต้องทนเสียงด่าว่าที่เธอไม่สามารถมีลูกชายให้ได้ เธอก็ยอม แต่ที่ทนไม่ได้คือความห่างหายที่นานวันเธอกลับมีความต้องการในสิ่งนั้นมากขึ้นๆ ในขณะที่เฮียย้งมีแต่จะถดถอยและในแต่ละครั้งเธอก็ต้องนอนลืมตาค้างกลางอากาศเมื่อนกกระจอกไม่ทันจะกินน้ำ เฮียย้งก็ชิงหลับไปเสียก่อนทุกที แล้วเธอยังต้องทนให้เฮียไปหาเศษหาเลยตามซ่องเพราะความเชื่อที่ว่าแปลกกลิ่นจะทำให้นกกระจอกกลายเป็นนกเขาและขันได้นานขึ้นและตอนนี้เธอกำลังจะได้นกเขาตัวใหญ่เข้ามาขันอยู่ในตัว

‘อุ๊ย!’

‘หึหึ.. ท่าทางแบบนี้เสียวล่ะสิ เดี๋ยวก็จะมัน เชื่อเหอะกูจะเอาให้ลืมไอ้แก่ไปเลย’

ถ้อยคำหยาบโลนช่วยกระตุ้นความคิดให้กระเจิดกระเจิงเมื่อความคับแน่นกว่าที่เคยได้มาตลอดสิบหกปีสอดแทรกเข้ามา เร็วและรุนแรงจนเธอต้องยื้อโครงไม้ที่ต่อขึ้นเป็นประทุนคลุมแดดคลุมฝนแน่น เพราะไม่อย่างนั้นหัวคงจะกระแทกได้เจ็บกันบ้าง เธออยากจะกรีดร้องให้กับความสาสมใจที่ได้ความใหญ่โตคับแน่นมาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายแต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่อยากให้เสียงกรีดร้องเรียกใครต่อใครให้เข้ามา ในเวลานี้ขอให้เธอให้สุขสมเต็มที่

ยิ่งน้ำหนักกดทับรัวเร็วเธอยิ่งขยับดอกเหมยฮัวให้ประชิดติดมากขึ้น ความมืดสลัวที่เห็นได้เพียงรางเลือนกลับกลายเป็นแสงสว่างเจิดจ้าเมื่อเหมยฮัวเบ่งบานเต็มที่เพราะแมลงตัวผู้จ้วงแทงไม่ยั้ง ทว่าแสงสว่างเจิดจ้านั้นยังไม่ทันจางหายเสียงเอะอะจากภายนอกก็ทำไอ้โจรปล้นสวาทกระชากเอาความใหญ่โตออกจากเธออย่างเร็ว