บทที่ 18 บทที่ 17

บทที่ 17

พิณะปัดหวีแปรงอย่างไม่ใยดี ก่อนจะทิ้งแขนทั้งสองข้างล็อกร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับโน้มใบหน้าคมคายที่เริ่มจะมีหนวดเขียวครึมๆ เข้ามาใกล้

หากวันนี้คุยไม่รู้เรื่องพรุ่งนี้เขาคงได้ปวดประสาทไปอีกวันแน่...

“อย่ากระฟัดกระเฟียดนัก...รู้ไหมว่ามันน่ารำคาญ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับมือหนาที่ดึงผ้าเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ