บทที่ 72 บทที่ 72

บทที่ 72

“ไปตอนนี้ถึงตอนไหนครับ...ไม่ใช่หลอกผมให้ไปค้างบ้านคุณหรอ?” พิณะถึงกับเลียริมฝีปากที่แห้งผาดของตัวเอง รู้ทันไปหมดสิน่า...

“ฉันจะหลอกธานได้ยังไงกัน” พิณะเอ่ยบอกอย่างเก็บอาการ

“แค่ไปด้วย ไม่ได้หมายความว่าชอบนะครับ” พิธานลุกขึ้น ก่อนจะหยิบหมวกขึ้นมาใส่

“แม่ฮะ! ผมไปดูม้าก่อนนะครับ” เด็กชายวิ่งไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ