บทที่ 74 บทที่ 74

บทที่ 74

พิณะเดินออกมาพร้อมกับเป้ใบเล็กของลูกที่ผู้เป็นแม่เตรียมขนมและน้ำดื่มใส่ไว้ให้ เขาชูขึ้นมองมันและหัวเราะ ชีวิตเขาก็ไม่คิดว่าจะมีวันนี้เหมือนกัน

“ธานครับ มานี่หน่อย” พิธานหันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ผู้เป็นพ่อที่สวมชุดเหมือนกัน แม้กระทั่งหมวกก็เหมือนกัน

“ทานี่หน่อย...แม่เขาจะบ่นเอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ