บทที่ 45 เกินต้าน

ภาสน์ไม่ได้พาอิงดาวไปที่เตียงอย่างที่เธอคาด แต่กลับวางเธอลงให้ยืนอยู่กลางห้อง ก่อนจะเดินไปล็อกประตูอย่างใจเย็น

เมื่อเขาหันกลับมา นัยน์ตาสีดำสนิทก็เปล่งประกายแรงปรารถนาอย่างไม่มีสิ่งใดปิดบัง และอิงดาวรู้ดี ดีเหลือเกิน ว่าสายตาคู่นี้อันตรายเพียงใด

ดวงหน้าเธอแดงระเรื่อยามที่สายตาสบประสาน รู้สึกทั้งตื่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ