พรหมบ่มรัก

“ว้าว”

ริมฝีปากได้รูปของหญิงสาวอุทานออกมาอย่างตื่นเต้นเมื่อเปิดเข้ามาในห้องสุดหรูของโรงแรมห้าระดับห้าดาวที่ได้รับคำร่ำลือว่าแพงสุดกู่ แพงชนิดที่คนธรรมดาไม่กล้าฝันถึงการเหยียบย่างเข้ามาในสถานที่อันสุดวิเศษนี้

ผ้าม่านหนาหนักสีทองถูกรวบเอาไว้อย่างเรียบร้อย ช่องหน้าต่างกระจกที่ยาวตั้งแต่เพดานจรดพื้นจึงเปิดโล่ง ทำให้มองเห็นทิวทัศน์อันน่ามหัศจรรย์ไกลสุดลูกหูลูกตา

ร่างบอบบางในชุดเสื้อยืดและกางเกงยีนขาดๆ วางกระเป๋าที่โต๊ะไม้มันเงา ก่อนจะวิ่งไปที่หน้าต่างแล้วเอาศีรษะแนบกระจก มองไปเบื้องหน้าอย่างตื่นตะลึง

“พระอาทิตย์ดวงใหญ่จัง สวยมากด้วย”

หญิงสาวพึมพำออกมา เมื่อเห็นว่าตรงหน้าคือดวงอาทิตย์สีแดงฉานที่กำลังจะจมหายไปในท้องทะเลกว้าง แสงสะท้อนจากระลอกคลื่นส่องประกายระยิบระยับ งดงาม และทรงเสน่ห์เหมือนไม่ใช่โลกมนุษย์

นี่สินะ สถานที่ของคนรวย แม้พระอาทิตย์ดวงเดียวกัน แต่มุมของคนรวยกับคนจน กลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”

เสียงของพนักงานโรงแรมดึงสติของอิงดาวจากความสวยงามของพระอาทิตย์ตรงหน้า หญิงสาวจึงหันมาสนใจคนที่ช่วยพาเธอมาถึงห้องนี้ ก่อนที่จะยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างมีไมตรี ค้อมศีรษะให้เล็กน้อยเพื่อแสดงถึงการให้เกียรติ เพราะจะว่าไปเธอกับพนักงานโรงแรมคนนี้ก็อยู่ในระดับเดียวกัน นั่นคือมนุษย์เงินเดือนที่ต้องทำงานรับใช้เจ้านาย

“ขอบคุณมากนะคะ” เสียงใสกล่าวก่อนที่จะอำลากันไป

พนักงานสาวมารยาทดียกมือไหว้ แล้วเดินออกประตูห้องไปเพื่อให้แขก VIP ได้มีเวลาส่วนตัว

เมื่อได้อยู่ตามลำพัง อิงดาวเปลี่ยนความสนใจจากดวงอาทิตย์และวิวทิวทัศน์ด้านนอกมาเป็นห้องที่เธอได้เข้ามาพักแทน แล้วเธอก็ต้องร้องว้าว ว้าว และว้าว ซ้ำกันหลายครั้ง เมื่อเห็นว่าห้องนี้มีแต่ความพิเศษอยู่ในทุกซอกทุกมุม

สิ่งแรกเลยที่ทำให้เธอตื่นตาตื่นใจ คือเตียงขนาดใหญ่ในห้องนอน มันถูกปูทับด้วยผ้าไหมสีทอง เมื่อเปิดไฟหัวเตียงก็เปล่งประกายเรืองรอง จนเธอคิดว่ามันทำมาจากเส้นทองคำจริงๆ นั่นทำให้เธอไม่กล้าประเมินมูลค่า เพราะว่ามันอาจจะราคาเทียบเท่ากับเงินเดือนของเธอทั้งเดือนก็เป็นไปได้

นอกจากผ้าปูแล้วยังมีตุ๊กตาหงส์ที่พับจากผ้าเช็ดตัววางไว้ตรงกลาง ความน่ารักของมันทำให้เธออดเอามาพินิจไม่ได้ นอกจากสวยแล้วยังหอมฟุ้ง นี่ใช่ไหมคือการใช้ชีวิตแบบคนรวย ทุกอย่างต้องดูดีมีระดับ อย่างที่คนธรรมดาเอื้อมไม่ถึง

อิงดาวคลานขึ้นเตียงเป็นลำดับต่อมา แล้วเธอก็พบว่ามันนิ่มมาก นิ่มจนอดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นมากระโดด แล้วหัวเราะอย่างมีความสุขเหมือนเด็กตัวเล็กๆ

“โอ๊ย ที่นี่คือสวรรค์ชัดๆ” หญิงสาวร้องออกมา คิดถึงเพื่อนรักอีกสามคนอย่างจับใจ ถ้าพิมพ์นารา ณัฐนรีและกันติชามาด้วยกัน ทุกคนจะต้องมีความสุขและตื่นเต้นไม่แพ้เธอแน่ๆ และที่มีความสุขที่สุด ก็น่าจะเป็นเพราะเธอได้เข้ามาอยู่ในห้องพักสุดหรูนี้แบบฟรีๆ โดยไม่ต้องเสียเงินแม้แต่สตางค์แดงเดียว สาเหตุมาจากเมื่อสัปดาห์ก่อนแฟนหนุ่มของเธอไปเล่นเกมที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง แล้วก็ได้รางวัลใหญ่นั่นคือที่พักสุดหรูแห่งนี้ จากนั้นเขาก็บอกให้เธอลางานเพื่อจะมาเที่ยวพักผ่อนด้วยกัน

ตอนแรกเธอก็ไม่เห็นด้วยนักกับความคิดของเขา เพราะการมาเที่ยวครั้งนี้จะต้องมากันเพียงแค่สองคน เนื่องจากเพื่อนในกลุ่มล้วนแต่ติดงาน แต่เมื่อกฤชพลบอกว่าห้องพักที่ได้มามีสองห้องนอนและเขาจะพาพี่สาวซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขามาด้วยจึงทำให้เธอยอมตกลง

แม้จะเป็นแฟนกันมาเกือบสิบปี แต่เธอกับเขาก็ไม่เคยมีอะไรเกินเลยไปกว่าการจับมือถือแขน โอบไหล่ โอบเอว จนหลายครั้งที่เธอถูกแฟนหนุ่มต่อว่าถึงความโบราณหัวเก่า ทว่าเธอก็ยังยืนกราน อยากเก็บความบริสุทธิ์เอาไว้จนวันแต่งงาน เพื่อมอบเป็นของขวัญล้ำค่าให้แก่เขา เพราะเธอเชื่อว่านี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุดของผู้หญิง

เมื่อกระโดดจนเหนื่อยอิงดาวก็นั่งลงกับเตียง ฟ้าด้านนอกเริ่มเป็นสีเทาสลัว นั่นหมายความว่าพระอาทิตย์ได้ลาลับไปแล้ว

ทำไมกฤชพลยังไม่มา เขาบอกว่าจะมาเที่ยวบินหลังเธอชั่วโมงหนึ่ง ดังนั้นตอนนี้น่าจะถึงแล้ว

ลองโทรถามดูสักหน่อยก็แล้วกัน

หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา จากนั้นก็กดเบอร์ไปหาคนที่คุ้นเคย

ไม่นานก็ได้รับเสียงตอบรับ แม้เสียงนั่นจะเปล่งแปลกกว่าปกติแต่อิงดาวก็ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่ากฤชพละกำลังเดินทางอยู่

“พี่กฤช ถึงไหนแล้วคะ”

“พี่ใกล้จะถึงแล้ว อิงอาบน้ำรอพี่นะ แล้วสวมชุดที่อยู่ในกล่อง เดี๋ยวพี่จะรับไปกินข้าว”

พอแฟนหนุ่มบอกอย่างนั้นอิงดาวก็มองหากล่องที่ว่านั้นทันที แล้วเธอก็พบกล่องสี่เหลี่ยมลายดอกไม้น่ารักวางอยู่ใกล้ตุ๊กตาหงส์นั่นเอง

หญิงสาวรีบเอื้อมมือคว้ามันมาเปิดออกดู ปากก็เจื้อยแจ้วด้วยความตื่นเต้น “ไหน ขอดูหน่อยสิ ว่ามันเป็นยังไง”

เมื่อฝากล่องถูกเปิดออกสิ่งที่เห็นคือชุดสีขาวลออตาที่ตัดจากผ้าเนื้อดี จับแล้วให้สัมผัสนุ่มและลื่นมือ ซึ่งเป็นอีกครั้งที่อิงดาวร้องว้าวด้วยความถูกใจ

“ชอบใช่ไหมล่ะ พี่ซื้อให้อิงโดยเฉพาะ”

เพราะตื่นเต้นกับของขวัญที่ได้รับอิงดาวจึงเปิดสปี๊คเกอร์โฟนแทนที่จะเอาโทรศัพท์แนบหู จากนั้นก็วางโทรศัพท์กับเตียง แล้วใช้มือทั้งสองข้างคลี่ชุดออกดู

เพียงแค่เห็นเธอก็รู้ว่ามันเป็นงานคัทติ้งชั้นเลิศ เดรสผ้าไหมซาตินสีขาวนวลทับด้วยลูกไม้เนื้อโปร่งถูกตัดเย็บอย่างประณีต ช่วงคอเว้าอ่อนเผยให้เห็นลาดไหล่บอบบางอย่างมีรสนิยม ตัวผ้าบางเบาแต่ทิ้งตัวสวยอย่างมีทรง บ่งบอกถึงฝีมือช่างระดับห้างหรู ยิ่งเมื่อเห็นแบรนด์เล็ก ๆ ที่ปักอยู่ด้านหลัง เธอถึงกับมือสั่น เพราะรู้ดีว่ามันแพงระยับจนคนที่รู้ค่าเงินอย่างเธอไม่กล้าแตะต้อง

“พี่กฤช ซื้อมาทำไมคะ มันต้องแพงมากแน่ๆ” แม้จะชอบแต่อิงดาวไม่วายพร่ำบ่น กฤชพลมีภาระทางบ้านเยอะ ไม่ควรมาสิ้นเปลืองกับเรื่องแบบนี้

“ไม่แพงหรอกสำหรับอิง อีกอย่างเสื้อตัวนี้ลดเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ พี่เห็นว่ามันเหมาะกับอิง ก็เลยซื้อมา”

“มันก็แพงอยู่ดี คงหลายพันอยู่” เธอบ่นอุบอิบ นึกเสียดายเงินอย่างบอกไม่ถูก

“อิง มันเป็นช่วงเวลาพิเศษที่พี่อยากให้อิงจดจำ ใส่รอพี่นะ”

ถ้อยคำกึ่งดุ กึ่งขอร้องที่ออกจากปากแฟนหนุ่มทำให้อิงดาวพูดอะไรไม่ออก และเธอก็รู้สึกผิดเล็กๆ เพราะทั้งหมดทั้งมวลกฤชพลก็ทำให้เธอเพราะความปรารถนาดี จึงตอบรับอย่างไม่เต็มเสียงนัก

“เอ่อ...ค่ะ ขอบคุณพี่กฤชมากนะคะ”

“งั้นแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเจอกัน”

“ค่ะ รีบมานะคะ อิงรออยู่” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงสดใส แม้เธอจะหนักใจกับการใช้จ่ายของแฟนหนุ่มที่มีเงินเมื่อไหร่ต้องใช้ให้หมดกระเป๋า แต่เมื่อเขาซื้อมาแล้วเธอก็ต้องใส่ ถือว่าเป็นของขวัญครบรอบการคบกันปีที่สิบก็แล้วกัน