บทที่ 97 97

“ความจริงลดาน่าจะรู้ว่าตัวเองก็ไม่ได้สำคัญกับคุณตั้งแต่ต้น ลดาเองต่างหากที่คาดเดาเรื่องระหว่างเราไปอย่างผิด ๆ “

“คุณมีสิทธิ์ที่จะคิด...ยอดรัก” เจ้าของใบหน้าคมคายเลื่อนริมฝีปากลงมาประทับบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาและจูบปลายจมูกเล็กก่อนเลื่อนลงไปประกบปิดกลีบปากสีชมพูนุ่มดุจกำมะหยี่คล้ายเป็นการขอลุแก่โทษ

“อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ