บทที่ 61 เงื่อนร้ายมายารัก บทที่ 17

"อ้าว..งั้นเธอจะให้ฉันห่วงแค่ไหนดีล่ะ อืมม์ เอาเป็นว่าฉันห่วงกลัวจะไม่มีใครมาคอยดูแลฉัน ตอนกลับบ้านแล้วด้วยก็ได้ โอ.เค.มั้ย แล้วนี่ยัง ยังก่อน..ขอบคุณน่ะ เป็นมั้ย ฉันอุตส่าห์รีบวิ่งมาช่วยไม่ให้เธอล้มแล้วนะ"

"ขอบคุณ.."

แทบจะกัดฟันพูดทีเดียว และพร้อม ๆ กัน ก็เป็นอีกครั้งที่แพรไหมสะบัดตัวออกจากอ้อมแข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ