น้ำหนักของทุกอย่าง

โถงทางเดินรู้สึกเย็นกว่าที่ควรจะเป็น แต่ละก้าวของผมดังก้องเกินไป สะท้อนกับผนังราวกับความลังเลที่สะท้อนก้องอยู่ในหัวของผม เท้าของผมก้าวไปเอง พาผมออกห่างจากเอโลน่า ห่างจากเตียงนุ่มๆ ที่ผมนั่งอยู่กับเธอเมื่อครู่ ผมอยู่ที่นั่นต่อไม่ได้ ไม่ใช่ด้วยสายตาที่เธอมองมา ไม่ใช่ในตอนที่ผมไม่รู้ว่าจะแก้ไขสิ่งที่ตั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ