176: ไม่ใช่จุดสิ้นสุด...แต่

หกเดือนต่อมา

ห้องนั้นเต็มไปด้วยเสียงพึมพำและเสียงหัวเราะ เสียงพลิกหน้ากระดาษและเสียงปากกาขีดเขียนคำอุทิศ

ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะเรียบๆ มีกองหนังสือวางอยู่ข้างๆ ล้อมรอบด้วยใบหน้าที่กระตือรือร้นและเปี่ยมความคาดหวัง—ใบหน้าที่สะท้อนความรู้สึกของฉันเอง แม้ว่าฉันจะพยายามทำตัวให้ดูนิ่งๆ ก็ตาม "ผ่านพายุ" เปิดต...