บทที่ 17 เป้าหมายหรือพรหมลิขิต

จำได้ว่าวันนั้นทั้งวันกลิ่นเต่าของเจ๊มุ่ยติดจมูกเธอเสียจนส้มตำปลาร้ายังกลบกลิ่นไม่ได้และก็พานให้เธอพะอืดพะอมไปหลายวันในทุกครั้งเมื่อนึกถึงกลิ่นที่ต้องเจอถ้าเธอเลือกเดินบนเส้นทาง ‘แหนบ(ถอนขนรักแร้)ทองคำ’ สุดท้ายอาชีพดีรายได้เด็ดก็ลอยลับหายไปในสายลมร้อนแห่งเมืองกรุง แต่เหมือนสวรรค์มีตาฟ้าม...