บทที่ 50 ที่ปรึกษาของลูก

ทิเบตมองวารุณีที่น้ำตาไหลพรากแต่ไม่คร่ำครวญ ดวงตาของผู้หญิงแกร่งคนนี้แดงช้ำจากหยาดน้ำที่เอ่อล้น และจากความบอบช้ำกล้ำกลืนที่เธอต้องการฝืนอย่างที่สุด และสุดท้ายใบหน้าที่นองน้ำตานั้นก็มีรอยยิ้ม ยิ้มอย่างเข้าใจพร้อมใบหน้าที่พยักน้อยๆ ว่าเธอพร้อมแล้วสำหรับสิ่งที่ต้องยอมรับให้ได้

“พี่ณี ไหวไห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ