บทที่ 67 ความทรมานกายที่ทำให้ใจลุ่มหลง

“อ้าว... ยังไม่หมดฤทธิ์อีก คิดว่าจะระทวยจนหมดแรงแล้วเสียอีก”

เสียงเยาะเย้ยนั้นไม่ต่างจากเชื้อไฟให้เธอยิ่งมีแรงฮึด

“ดิ้นอีกสิทูนหัว ดิ้นเยอะๆ ฉันชอบ พยศแบบนี้เร้าใจกว่านอนให้ฉัน... เสียอีก”

คำพูดที่กระซิบเบาๆ ที่ข้างหู ทำให้บงกชอยากจะกรีดร้องให้บ้านแตก ความโกรธ ความอาย ความกลัว สับสนปร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ