บทที่ 105 105

เพียงเท่านี้ รอยยิ้มกระจ่างก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าแป้นกลม ขณะที่เขตต์กำมือแน่น แล้วหันหลังเดินจากไปด้วยความรู้สึกว้าวุ่น

มนสิชากับเขมปัจน์อยู่เป็นเพื่อนพูดคุยกับเมลินีนานเกือบสองชั่วโมง กว่าจะเดินออกมาจากห้อง เห็นนุชนาถนั่งอยู่ตรงโซฟา ในมือถือถ้วยโอวัลตินอุ่นๆ โดยมีสาวรับใช้นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นนวดขาน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ