บทที่ 119 119

“ไม่…คุณยายเอ็นดูมน ส่วนคุณแม่ก็ใจอ่อนแล้ว ท่านไม่ได้มีอคติกับมนเหมือนเมื่อก่อนแล้วล่ะ ต่อไปนี้ทุกคนในบ้านของพี่คือครอบครัวของมนนะ กลับบ้านเรานะ” เขาพูดพลางอุ้มหล่อนตรงไปทางรถซึ่งจอดอยู่ไกลพอสมควร

“ค่ะพี่ข้าว…กลับบ้านของเรา”

คำว่า‘กลับบ้านเรา’ช่างอบอุ่นเหลือเกินในความรู้สึกของหล่อน ใช่แล้ว…หล่อนมี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ