บทที่ 58 58

“อย่าเรียกฉันว่าตูดขาดนะ ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้ว” หล่อนพูดลอดไรฟันอย่างหงุดหงิด

“เรื่องอื่นฉันอาจพอลืมได้ แต่เรื่องที่เธอเคยนุ่งกางเกงในขาดก้นไปโรงเรียนแล้วล้มจนกระโปรงเปิดต่อหน้าต่อตาฉันน่ะ มันลืมไม่ลงจริงๆ เรื่องอุบาทว์ๆพรรค์นั้นมันฝังแน่นในความทรงจำจนยากที่จะลืมเลือน หวังว่าเธอคงจะเข้าใจนะ” พูดด้วยน้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ