บทที่ 62 Chapter 11 ความทรงจำที่หายไป [2]

“คุณพยาบาลครับ เดี๋ยวช่วยไปบอกเลขาฯ ของผมให้จัดยาไว้ให้ผมด้วยนะครับ เดี๋ยวผมตรวจเสร็จแล้วจะตามออกไป”

“ได้ค่ะ”

พยาบาลที่เป็นผู้ช่วยของหมอรับคำสั้นๆ แล้วเดินตามหลังแม่ของผมออกจากห้องไป อะไรคือการทิ้งหมอไว้กับผมสองคนแถมหมอยังจงใจเหมือนจะยิ้มยั่วผมแบบนั้น ผมดูออกนะเว้ยครับ

“หมอครับ”

“มีอะไรครับ”...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ